Kookboek voor kamerbewoners

Wie kon er eigenlijk zijn eigen potje koken toen ie het ouderlijk huis uitging? Ik niet! De eerste jaren probeerde ik daarom maar wat, en door schade en schande leerde ik koken. Ik had wat recepten van mijn moeder en oma meegekregen, ik keek bij vrienden af en ik kookte af en toe eens een recept uit de Allerhande of de Volkskeuken. Maar nooit maakte ik gebruik van een kookboek voor studenten, hoewel die er toen heus wel waren. Het boekje Kookboek voor kamerbewoners zou mij toen wel van pas zijn gekomen, want het legt de basis van het koken uit.

 

De basis van het koken
Het begint bij het koken van aardappelen en wat je er daarna nog mee kunt doen (bakken, puree van maken of een huzarensalade). Daarna wordt uitgelegd hoe rijst gekookt moet worden (beide methodes!) en recepten voor nasi goreng, paella en rijstsalades. Macaroni (pasta noemen we dat toch tegenwoordig?) staat centraal in het hoofdstuk daarna, om te vervolgen met allerlei sauzen en soepen. Dat vlees bakken een kunst is, wordt daarna uitgelegd, waarbij onderscheid wordt gemaakt in vlees dat doorbakken moet zijn, vlees dat van binnen nog rauw mag zijn, gepaneerd vlees en kant-en-klaar vlees. Het hoofdstuk over vis gaat na vissticks over op mosselen en is dan al voorbij. Gelukkig krijgt het hoofdstuk groenten wat meer ruimte. Stamppotten en stoofpotten volgen. Het boek besluit met bereidingen met ei, recepten voor snelle happen (hamburgers!) en salades.

Geen telefoontje naar moeders meer nodig
Uit deze beschrijving blijkt al: dit kookboek richt zich vooral op de Aardappelen-Groenten-Vlees-gerechten. Dus de snelle telefoontjes naar mams over hoe lang je kool moet stoven, wat er ook al weer in een zalmsalade ging of hoe lang een schnitzel moet bakken, het staat in het boek Kookboek voor kamerbewoners. En soms krijg je op je vragen een heel kort antwoord: “ca. 12 min” staat er bij het recept voor de schnitzel. Maar dan moet je de informatie die erboven over het bakken van gepaneerd vlees in het algemeen staat natuurlijk wel lezen.

Desalniettemin
Maar ik ben niet onverdeeld positief, zoals ik eerder vandaag al liet doorschemeren. Het boekje doet namelijk nogal ouderwetsch aan. Of Vlaams, en dat is overigens niet hetzelfde. Maar slabonen kennen we in Nederland als sperziebonen, macaroni eet toch niemand meer, en het woord ‘deksaus’ deed mij in de lach schieten. Dat hiermee een saus bedoeld werd die je over bijvoorbeeld groenten serveert en dus moet blijven liggen, dat snapte ik wel, maar goed. En daarnaast wordt aangeraden om rode kool en bietjes uit pot te kopen. De reden? Dat het zo bewerkelijk is en veel tijd kost. Maar verse bietjes zijn toch echt veel lekkerder? (Ervaring met rode kool uit pot heb ik niet!). Bij doperwten wordt helemaal geen uitleg gegeven waarom je deze uit pot of (mijn voorkeur:) vriezer moet eten. Ik kan er wel 1 bedenken: vers kan je ze nauwelijks meer krijgen!

Al met al is het boekje zeker een handig naslagwerkje, maar ik vraag me serieus af of het de huidige studentengeneratie echt zal bekoren. Ik vrees dat moeders het zeker niet zullen waarderen, want die zullen dat korte telefoontje toch in ere willen houden?

Met welk boek heb jij eigenlijk leren koken? Reageer hieronder! 

Koken voor kamerbewoners – Verba - isbn 9789055138777 – Koop dit boek bij BOL.com

—————————————————————————————————————-

Lees ook:Koken voor studenten met een kookboek: tomatensoep
Lees ook:Recept Rode kool uit de oven
Lees ook:Recept stoofschotel met bier en wintergroenten
Lees ook:Recept Smakelijke facelift
Lees ook:Koken uit het hart