Kookboeken, ik krijg er maar niet genoeg van. Nouja, letterlijk wel, mijn kookboekenkasten puilen uit, maar ik bedoel het dan ook figuurlijk. Al merk ik wel dat ik steeds selectiever wordt met de kookboeken die ik hier bespreek. Het is nu eenmaal onmogelijk om alles bij te houden in je eentje.
Maar nu heb ik een pareltje naast me liggen, al behoor ik zelf niet tot de doelgroep van Wereldeters. Dat zijn namelijk kinderen.
Marjolein de Vlaam heeft op haar eigen kinderen ontdekt hoe je ze allerlei nieuwe gerechten kunt leren eten. Namelijk door verhalen te vertellen. Dat kennen we al van Keet Smakelijk, en ik begin me af te vragen of het toeval is dat beide boeken in eigen beheer zijn uitgegeven. Maar goed, de boodschap is duidelijk: kinderen verleid je tot eten met verhalen.
Een paspoort naar beter eten
Met Wereldeters vertel je verhalen over het land waar het gerecht vandaan komt. Terwijl haar Bobotie in de oven stond, vroeg Marjolein de Vlaam zich af hoe ze in vredesnaam dit gerecht aan haar kinderen moest ‘verkopen’. Ze maakte Googlde wat en ontdekte leuke weetjes over Zuid-Afrika, waar het gerecht vandaan komt. En haar kinderen bleken dat ook interessant te vinden en ze werden als vanzelf nieuwsgierig naar het eten. En vertelden er de volgende dag op school over, waardoor ook andere ouders deze tactiek met succes gingen voeren.
Marjolein ging een stapje verder en knutselde een paspoort in elkaar en beloonde haar kinderen met stickers voor in dat paspoort als ze goed* gegeten hebben. Leuk idee!
En wat vertel je dan zoal?
Nouja, dat wat je kinderen wel interessant zullen vinden. Welke taal/talen spreken de mensen daar? Wat zijn grappige gewoontes, hoe vieren ze feestdagen, hoe ziet het land eruit, waar ligt het, welke ingrediënten gebruiken ze, etc. Je hoeft dus niet zo’n creatieve geest te zijn als voor Keet Smakelijk, maar alleen wat informatie te googlen. Of in het kookboek Wereldetersop te zoeken!
Per land zijn een aantal weetjes kort en grappig opgeschreven. Dat het minstens 50 dagen duurt om van Amsterdam naar India te fietsen. Dat karaoke letterlijk ‘leeg orkest’ betekent. Dat je als bezoeker op Hawai een bloemenkrans opgehangen krijgt. En dat zijn maar een paar voorbeelden.
En hoe zit het met de recepten?
Die staan in een apart boekje. Dat is op zich handig, dan wordt het ‘grote’lees- en kijkboek niet vies. En kunnen je kinderen daar alvast in bladeren en over het land lezen, als jij aan het koken bent. Wat mij opvalt is dat er veel kip of gehakt in de recepten gebruikt worden en slechts een enkele keer vis. Vegetarische recepten staan er, behalve de ususal suspect Gado Gado en een snijbiettaart, niet in.
Kookboek met een elastiek
Als laatste wil ik een compliment uitdelen voor de vorm waarin Wereldeters is gegoten. Ieder land is op eigen wijze vormgegeven met mooie illustraties en foto’s. Het receptenboekje, 2 paspoortjes en stickers om daar in te plakken zitten in een handig opbergvakje achterin het boek. En als je eigen knipsels van informatie en recepten wilt bewaren, houd een stevig elastiek de boel goed bij elkaar (en daar word ik altijd blij van!). Ik denk dat ik als kind dit helemaal geweldig had gevonden!
Blader Wereldeters hier zelf maar even door.
* Kinderen en goed eten, wat is dat? Dat moet je natuurlijk zelf bepalen. Ik denk dat je bij nieuwe gerechten kunt volstaan met een paar hapjes proeven en bij bekendere gerechten een paar hapjes meer. Het bordje verplicht leeg laten eten, dat is niet meer van deze tijd.
..
boek: Wereldeters van Marjolein de Vlaam [uitgegeven in eigen beheer, isbn: 9789081774208]
Meer culiboeken vind je in de rubriek Kookboeken.
Lees ook:Het kookboek van 2012 – Jasmijn kiest voor werelds eten
Lees ook:Zondagmiddaglezingen Okura
Lees ook:Mezze en Moussaka
Lees ook:Lunch in Parijs
Lees ook:Ciao Tutti
Pingback: Winnaars verkiezing Kookboek van het Jaar 2012 bekend! | Koken