Rwanda is een land dat we allemaal vooral kennen van de genoicide waarbij in een paar maanden tijd de Hutu’s honderdduizenden Tutsi’s vermoordden. Nu is het land in opbouw, en om dat te laten zien schreef Gaile Parkin, die als consultant in Rwanda heeft gewerkt, een mooie roman over het Rwanda van nu: Taarten bakken in Kigali.
En hoewel bijna alle hoofdpersonen nog altijd de gevolgen van deze vreselijke geschiedenis meedragen, dan wel andere ellende kennen, wordt het boek nooit zwaar. De veerkracht van mensen wordt op ontroerende wijze beschreven.
De taartenbakster
De hoofdrolspeelster is Angel Tungaranza. Zij komt uit buurland Tanzania en woont vanwege het werk van haar man in Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Haar eigen portie ellende bestaat eruit dat zij de zorg van haar vijf kleinkinderen op zich heeft genomen na de dood van haar zoon en dochter. Om het hoofd boven water te houden bakt zij taarten in alle vormen, maten en kleuren voor een ieder die een feestje geeft. Want een feestje zonder taart, dat is in haar ogen onmogelijk. En dat vinden er meer, want haar taarten vinden gretig aftrek.
De taarten
Angel heeft net als haar opdrachtgevers voorkeur voor veelkleurige taarten. Een westerse bruidstaart, die maar saai en wit is in haar ogen (Wazungu-smaak) is in haar ogen achterhaald. De blanken zijn niet meer de baas. De taart wordt toch gemaakt omdat de opdrachtgeefster, de vrouw van de ambassadeur van Tanzania in Rwanda, wel vaker feestjes geeft en hieruit mogelijk nieuwe opdrachten kunnen komen. Het is een prachtige introductie in Angels voorkeur voor veelkeurige en originele taarten in allerlei vormen en maten.
De taart-eters
Door de ogen van deze Angel leren we tal van mensen kennen. Haar buren komen vanover de hele wereld om Rwanda te helpen opbouwen, maar zijn ook Rwandezen die moeten leren leven met de erfenis van de genoicide of Aids. In ieder hoofdstuk komt met een nieuwe opdracht voor een taart ook een nieuw persoon in het leven van Angel. Het mooie van dit boek is dat het geen losse hoofdstukken zijn, maar dat de personen dankzij Angel allemaal met elkaar in verbinding staan of komen.
Zo is er een dame die prostituees helpt om een eigen bedrijfje te beginnen door ze te leren naaien (met naald en draad). Die maken dan weer de bruidsjurk van een arm meisje zonder familie die wil trouwen met de vader van haar kind. Angel bakt de taart, maar zorgt er wel voor dat deze door weer iemand anders betaald wordt. En zo helpt iedereen met wat inbreng van Angel elkaar, zonder er zelf slechter af van te worden.
Over koken of bakken gaat het boek verder niet, maar wat geeft het ook! Het boek laat zien wat een veerkracht mensen hebben om na vreselijke gebeurtenissen weer een bestaan op te bouwen en hoe ze elkaars hulp daarbij goed kunnen gebruiken. De schrijfstijl van Taarten bakken in Kigali is niet bijzonder goed, maar het verhaal weet je zeker mee te slepen.
Gaile Parkin – Taarten bakken in Kigali – Artemis & Co – isbn 9789047200833
———————————————————————————————————–
Lees ook:Taarten van Abel – kookboek
Lees ook:Kookboeken Taart versieren
Lees ook:Mooi bakken
Lees ook:Taarten, soezen, pasteien – Michel Roux
Lees ook:Geen blote billen baby op een taart