Hoe ervaren je ook bent als hobbykok, er kunnen altijd dingen vreselijk mis gaan in de keuken: klontjes in de saus, uitgedroogd vlees, deeg dat niet wilt rijzen. Netjes volg je het recept, maar het resultaat lijkt nergens op wat er beloofd wordt. “Ik doe het niet meer!” is dan een logische reactie.
Herkenbaar?
Wij zijn namelijk heel erg benieuwd naar jouw keukenmislukkingen. Want niet iedere kookervaring heeft een happy end. Vertel ons jouw verhaal en maak kans op één van de drie exemplaren van Uitgekookt! van Annemieke Smit. Je kon gisteren al over dit zojuist uitgebrachte culi-boek lezen. In Uitgekookt! worden de oorzaken van de keukencatastrofes in korte maar duidelijke verhaaltjes uitgelegd. En minstens zo belangrijk, hoe ze kunnen worden voorkomen. Kortom, een must-have voor de hobbykok.
Wat moet je doen?
* Vertel het ons hieronder bij de reacties.
* Like onze Facebook-pagina en vertel daar over je misbaksels.
* Tweet jouw keukenmislukking met vermelding @kokenblog en #uitgekookt
De drie gelukkigen worden op donderdag 31 oktober bekend gemaakt.
Lees ook:Wageningse Persprijs voor Uitgekookt
Lees ook:Uitgekookt! van Annemieke Smit
Lees ook:Winnaars kookboek Uitgekookt!
Lees ook:Woensdag-winactie: 10 by Brasserie Harkema
Lees ook:WOENSDAG-WINACTIE: Zoetwatervis
Eigenlijk vallen al mijn goedbedoelde kookpogingen onder deze
categorie maar in het bijzonder blijft toch wel mijn allereerste hutspot uit” eigen keuken” me achtervolgen.
Na een redelijke andijviestampot wilde ik variëren met wortels en ui en heb de wortels ook op het laatst??????
er rauw bij gedaan.Onnodig te vermelden welke krachttermen er aan de eettafel gebezigd werden.Iedereen leeft nog wonder boven wonder al ligt dat niet aan mijn culinaire hoogstandjes.
Ik woonde pas op mezelf. Thuis had ik eigenlijk nooit koken geleerd en sowieso kookte mijn moeder heel traditioneel. Geen exotische toestanden. Mijn zusje kwam op bezoek en we hadden besloten dat we samen chili con carne zouden maken. Vanuit een recept. Wisten wij veel dat met “3 teentjes knoflook” 2 partjes bedoeld werden en niet 3 bollen…..
Mijn gevulde portobello op bladerdeegtaartjes mislukten, omdat ik ze op een houten snijplank had klaargemaakt en dus niet al op de bakplaat had neergelegd. Het betekende dat ik ze moest loshalen van de snijplank om ze over te zetten op de met bakpapier bedekte bakplaat. Het lukte helemaal niet, want alles bleef vastkleven, de zachte geitenkaas die ik onder de portobello had gesmeerd, droop over het bladerdeeg en een kleffe hoop was wat restte. Ik ben weer helemaal opnieuw begonnen om er weer een mooi taartje van te maken.
Zie mijn blog…Voor een toetje mag je mij wakker maken en al helemaal voor de Engelse Trifle Aardbeimascarpone. Alsof er een Engeltje over je tong piest. Afgelopen weekend had ik de Trifle gemaakt voor een feestje. Om mij heen hoor ik de ohhs en aaahs en ze vragen naar het recept.Terwijl wij staan te genieten van de heerlijke aardbeitjes verteld de één na de ander over mislukte kookkunsten. In het kookboek staan bij recepten vaak fantastische foto’s maar na uren zwoegen lijkt het er niet op en blijkt het niet te eten. Menig gerecht is in de groene container beland hoor ik aan de verhalen. Wij proberen hier ook regelmatig recepten uit en af en toe hebben wij ook een misser. Aan tafel wordt er dan heel hard gebruld dit is een weggooi recept, weg ermee! Al jaren maak ik op de verjaardag van oudste heerlijke pompoensoep. Het leek me leuk om eens een ander pompoen recept te proberen. In de Allerhande staat een prachtige foto van een Pompoentaart met pecannoten.
De ingrediënten: Bladerdeeg, pompoen, donkere basterdsuiker, hot peppersauce, tomatenketchup, blokjes ham, pecannoten, eieren en slagroom zijn stuk voor stuk lekker, dit samen gaat vast een heerlijke taart worden. Ik ben minstens een half uur bezig om de pompoen te schillen en in blokjes te snijden. De springvorm bekleed ik zorgvuldig met het bladerdeeg. Het is nu alleen nog een kwestie van slagroom met eieren los kloppen en de overige ingrediënten te mengen. Wanneer alles in de springvorm zit kan hij in de oven. Na 40 minuten wij hebben vast een smakelijke “Pompoentaart met pecannoten”. Ondertussen ruim ik de keuken alvast op en dek de tafel. Het is een behoorlijk gepruttel in de oven, af en toe kijk ik maar eens door het raampje. Het vocht van het pompoenvlees druppelt door de springvorm heen en de noten karamelliseren met de suiker. Het ruikt best lekker maar het ziet er niet aantrekkelijk uit. Eigenlijk is het één grote bende in mijn oven. Na 40 minuten roep ik de familie inclusief vriendinnetje van jongste aan tafel. De springvorm lekt en plakt aan alle kanten en ik vraag me af hoe hier taartpunten van gesneden moeten worden.
We proeven eerst voorzichtig. Harde taaie blokjes pompoen. Niet gaar is de conclusie. We zetten hem weer terug in de oven. Na een half uur proberen wij het opnieuw. Het ziet er iets steviger uit maar nog net niet gaar. Zullen we…..nog een kwartiertje ….. Ondertussen hoor ik gemopper; we hebben honger en het stinkt. We zijn anderhalf uur verder als we het nogmaals proberen. We kijken naar de drab op onze borden. Met lange tanden wordt er voorzichtig geproefd. Vriendinnetje kauwt dapper door. Het is een echte misser. We kijken elkaar aan en brullen; Dit is een weggooirecept, weg ermee! We kieperen de hele bende in de kliko. Joehoe Patat! wordt er geroepen. Ik zet de frituurpan vast aan en race naar de winkel voor een zak patat.
Voortaan weer gewoon pompoensoep.
Later M@rina!
Een kookblunder heb ik echt weleens begaan:) Toen ik zo’n 16 jaar was – de leeftijd dat mijn liefde voor de keuken ontstond – leende ik een heus patisserie-boek bij de bibliotheek. Daarin stond een scones-recept dat mij aansprak. Dat besloot ik dan ook te maken. Door mijn gebrek aan ervaring had ik alleen niet door dat er een drukfout in het recept was geslopen. In plaats van 8 gram bakpoeder was volgens het recept 80 gram bakpoeder vereist….veel te veel! Ik heb, keurig als ik was,niet 1/2 zakje bakpoeder, maar 8 volle zakjes bakpoeder aan het deeg toegevoegd. En het resultaat was…uhm…om nooit meer te vergeten. De scones brandden achterop mijn tong! Misschien dat dit boek mij alsnog enige opheldering over mijn misbaksel kan verschaffen:)
Ik zet zonder moeite een 5 gangen diner in elkaar, maar als je mij iets simpels laat doen gaat het helemaal fout. Laat mij pannenkoeken bakken en ik eindig met een soort roer-pannenkoek of één grote deegbal.
Toen ik 16 was, zijn we met z’n allen op vakantie geweest naar de USA. Daar at ik voor het eerst een muffin en ik vond het heerlijk! Ik kocht daar een magazine met het recept er in en ging het thuis vol enthousiasme maken. Maar het resultaat was niet zoals het hoorde te zijn: het werden platte cakejes die niet te eten waren. Wat er mis was gegaan? Ik had het, net als bij gewone cakejes, met de mixer een paar minuten gemixt tot het helemaal glad was. Ondertussen weet ik dat je juist een klonterig geheel nodig hebt om die heerlijke spons-achtige muffins te krijgen!
Zal ik als een van de redacteuren van koken.blog dan ook eerlijk toegeven dat ik eens gekookte aardappelen heb laten aanbranden? Dat bodempje water vervang ik sindsdien altijd door een flinke plens, zodat ze bijna onder water staan. Kan het ook niet meer mis gaan!
Zuurdesem! Iedere poging om een zuurdesemstarter te maken resulteert uiteindelijk bij mij in een grauw, levensloos papje wat geen enkel broodje doet rijzen.. Ondanks alle wetenschappelijke toelichtingen over de juiste verhouding roggemeel, bloem en water. Ik heb het maar opgegeven.
Zat keukenblunders hier. Ooit op scoutingkamp eens een 5 gangendiner gemaakt voor de kinderen. We hadden een vegetarische leidster bij ons en daar hielden we keurig rekening mee. Tot we in de haast de ham zo door de huzarensalade roerden en ons daarna pas realiseerden dat we een portie zonder ham apart hadden willen houden. Ook eens voor 30 man gekookt en ipv suiker zout door het toetje gemikt. Gelukkig ontdekten we dat en konden we nog improviseren.
En dan die keer dat ik in een zeef kip wilde stomen en dat ik de hele pan vergat. De keuken stond blauw, de zeef kon de prullenbak in en de pan was zwart.
Het omrekenen naar kleinere of grotere porties gaat ook nog wel eens mis. Niet opschrijven en dan toch halverwege de oorspronkelijke hoeveelheid van een ingrediënt toevoegen.
Vrienden hadden eens een enorme pan boeuf bourguignon gemaakt voor een verjaardag. Die stond in de tuin op de grond af te koelen. De volgende dag aan tafel bleek dat hun zoontje van 2 met een lepel zand in de pan had geschept. We hebben allemaal dapper doorgegeten, maar echt lekker was anders.
De eerste keer dat ik chutney maakte. Alles netjes afgewogen/afgemeten, keurig het recept gevolgd, alles in gesteriliseerde potjes, etiketten erop met datum, drie weken laten rijpen. Bij het openen van het eerste potje steeg een overweldigend zure lucht op. Voorzichtig proeven: ai, veel te zuur! Foutje in het recept of verkeerde azijn gebruikt, denk ik. Gelukkig heb ik het niet opgegeven en maak ik tegenwoordig heel aardige chutneys, al zeg ik het zelf.
Ik heb wel vaak N kookblunder, maar de ergste was toen ik nog erg jong was, toen ik heb ipv boerenkool de peterselie uit de vriezer gepakt en klaargemaakt, tja fatwa’s dus echt niet te eten