Britse onderzoekers hebben vastgesteld dat smaak regio-gebonden is, net zoals bijvoorbeeld diacten van een taal. De regio bepaalt wat mensen lekker vinden en hoog waarderen, en welke smaakpapillen op de tong het meest actief zijn. Voor een belangrijk deel is de (culinaire) geschiedenis bepalend voor wat mensen wel en niet lekker vinden in een bepaalde regio van het land.
Het onderzoek
Dit zijn enkele van de resultaten uit het onderzoek dat aan de University of Nottingham is verricht. Voedselpsycholoog Greg Tucker deed samen met Andy Taylor (adviseur van Heston Blumenthal) dit onderzoek onder 13 duizend mensen. Zij stellen dat smaak bepaald wordt door onze genen en wordt beïnvloed door onze opvoeding en kennismaking met smaken.
Vergelijking met dialecten
De onderzoekers vergelijken de verschillen in smaak over de regio’s met die van dialecten. Ook daarin worden accentverschillen tussen regio’s duidelijk, bijvoorbeeld op waar de klemtoon wordt gelegd of hoe dingen worden uitgesproken. En op deze manier ontwikkelen mensen in verschillende regio’s ook verschillen in gevoeligheid van de zintuigen om verschillende smaaksensaties waar te nemen. En het liefst blijven ze deze ook activeren.
Voorbeelden
In het Noordoosten bijvoorbeeld, wilden de arbeiders in de industrie graag eten wat snel voldoening gaf. En nog houden mensen in die regio daar met meeste van eten dat de smaakpapillen voor op de tong stimuleert. Schotten houden daarentegen meer van rijke en romige smaken die de de smaakpapillen achter op de tong stimuleren. In het Zuidwesten is men het meest dol op zoete smaken.
Lees hier (in het engels) uitgebreider na wat de verschillen tussen de Britse regio’s zijn en hoe ze verklaard worden.
——————————————————————————————————–
Lees ook:De smaken van Italie
Lees ook:Mens heeft meer smaak dan gedacht
Lees ook:De keukens uit duizend-en-een-nacht
Lees ook:Great Britisch Menu
Lees ook:Culinaire gids: De Achterhoek & De Liemers
Leuk onderzoek, met (mijns inziens) een betrekkelijk lage maatschappelijke relevantie, maar dat terzijde.
Ik zou me kunnen voorstellen dat ‘beschikbaarheid’ ook een rol speelt in streekgebonden smaakvoorkeuren.
Sinds ik Amsterdam voor de Veluwe heb verruild, is me opgevallen dat het aantal vishandels en haringkramen hier per hoofd van de bevolking beduidend lager ligt dan in het westen van ons land. Ik kom hier dan ook veel streekgenoten tegen die beweren geen vis te lusten…
Poeliers en wildhandels zijn daarentegen weer in ruimere mate voorhanden. In het najaar staan wildschotels ook vaker op de menukaarten dan in de Randstad het geval is. Logisch ook, want menig chef hoeft maar een dubbelloops uit het keukenraam te steken om een zwijntje of reetje te kunnen verschalken, hahaha!
Ach, kennisvermeerdering is toch ook een mooie reden voor onderzoek?
En ik geloof ook zeker dat beschikbaarheid een grote rol speelt, dat zullen ze vast ook bedoelen met die (culinaire) geschiedenis van een bepaalde regio. Wat er niet was, heb je immers ook niet leren eten en waarderen.. Zoals jij beschrijft in het verschil tussen Amsterdam en de Veluwe.
‘t Is een beetje kip-en-ei kwestie: zijn er op de Veluwe minder vishandels omdat men hier geen vis lust, of juist andersom?
Aan ‘beschikbaarheid’ kan het niet echt liggen, want prominente vissersplaatsen als Harderwijk, Elburg, Bunsschoten en Spakenburg liggen op steenworp afstand…
Maar dan blijft het toch raar dat men op de Veluwe geen vis lijkt te lusten? Als het er wel aanbod zou zijn…? Iemand een verklaring?
Hoi
Jullie hebben mijn reactie verwijdert
Nu ben ik boos
En kom k jullie opzoeken om te daten